Mijn persoonlijke motivatie om me in te zetten voor de Roparun komt voort uit het het overlijden van onze zoon Daan in 2017.
Daan had een ongeneeslijk soort hersenkanker en hij is een week na zijn twintigste verjaardag in september 2017 overleden.

Bij zijn onverwachte opname in het VUmc in Amsterdam in mei 2015 hebben mijn vrouw en ik, en soms ook onze dochter en zijn vriendin, ruim een week gelogeerd in het gastenverblijf van het ziekenhuis. Een geweldige uitkomst als je zoals wij, door het wonen op een eiland, niet meer naar huis kunt reizen. Dit is één van de goede doelen die door de Roparun worden ondersteund. Ik hoop dat door de Roparun dit gastenverblijf en al die andere voorzieningen voor kankerpatiënten en hun gezinsleden kunnen blijven bestaan.
Daar zet ik me graag voor in.

Enkele maanden voor mijn eerste Roparun in 2019 overleed ook een hele goede vriend van ons,
bizar genoeg ook aan de gevolgen van een hersentumor.

Ruud, ik denk ook aan jou. 

In het dagelijks leven ben ik werkzaam bij de Texelse Courant als media-adviseur. Dus het lag voor de hand dat ik binnen het team de PR en het beheer van de website voor mijn rekening mocht nemen; een taak die ik met veel plezier op me heb genomen.