Afgelopen pinksterweekend heeft het complete team van de Texelrunners de route van Parijs naar Rotterdam afgelegd, om zo -tezamen met 314 andere teams- geld in te zamelen voor mensen met kanker.
Menig teamlid had al meegedaan aan eerdere edities, aangestoken door hun enthousiasme hebben zich verse leden aangemeld. Team 284 is een hecht goed samenwerkend team, Texelaars onder elkaar. Vrijdag j.l. werd de bus reisklaar gemaakt. Zaterdagochtend vertrokken zij richting Parijs. Eenmaal aangekomen moest het team zich eerst aanmelden, rond middernacht klonk hun startsein. De 36-urige estafetteloop kon beginnen.
Daar waar de weersomstandigheden vorig jaar bedroevend waren, viel het dit jaar gelukkig mee. Hoewel Roel zich hulde in een charmante poncho, liet de regen zich niet verleiden om de runners te komen pesten. De nachten waren donker, Maikel, Robert, Johan en Sjoerd -de chauffeurs/kaartlezers- moesten uit alle macht de zeilen bijzetten om de lopers (Pierre, David, Frits, Jan, Jan, Martijn, Coen,Temilja! als enige vrouw) en fietsers (Leen,Roel, Sjaak, Jan) zo goed mogelijk te beschermen. Het was namelijk geen afgeschermd parcours.
De weg was lang, team 284 liep vaak afgezonderd van de andere teams. Overdag was de sfeer te vergelijken met de vierdaagse in Nijmegen. Overal stond publiek, rode neuzen en ballonnen werden uitgedeeld, maar ook fricandellen, broodjes ei of fruit. Er was zelfs een prachtig spandoek -speciaal ontworpen door Clemens- voor de Texelrunners! Quote Maikel: 'We voelden ons door het publiek gedragen!' Jan Nico roemde de oudere Surinaamse dame die op een picknicktafel spontaan haar kunstjes vertoonde. Het publiek schonk het team energie.
De sfeer was uitstekend, niet louter door het publiek, maar ook dankzij de saamhorigheid die er heersde. De meegenomen muziek van Frits, met daarop o.a. Nick en Simon te beluisteren, werd grijsgedraaid, David zong luidkeels het hele nummer woordelijk mee. Dit tot groot genoegen van de rijpere runners. Marjon en Marcel verzorgden het team met zachte hand. Het was dankzij hen dat Jan F zo goed verzorgd werd -hardnekkige blessure- , dat hij de hele afstand kon uitlopen. De teamcaptains zorgden ervoor dat de lopers na het rusten op tijd wakker werden om het stokje over te nemen, verzorgden de maaltijden, plakten de banden. Hans en Maarten manoeuvreerden behendig - gedurende de hele rit- de grote bus die beschikbaar was gesteld door TBO.
Met de finish in zicht, wachtte Pierre nog een verrassing. Hij werd door niemand minder dan Nelli Cooman-ambassadeur Roparun-, onder het toeziend oog van duizenden toeschouwers, gekust! Groot op video schermen te aanschouwen, Pierre..met een blos van oor- tot oor. Rijkelijk beloond voor zijn inzet. Het filmpje is up Youtube te zien: Filmpje Youtube In de Texelse Couranrt verscheen naar aanleiding hiervan de cartoon bij dit artikel met als onderschrift: 'Nelli Cooman in Zevende hemel na kus van Pierre!' Tevens werden de anderen beloond, een verfrissing en een roos. En eeuwige roem, natuurlijk.
Het team is geëindigd als zevende. Op de boot terug waren de familieleden aanwezig. Genietend van de soesjes gemaakt door Judith, en van een welverdiende Skuumkoppe, werden er nog vele ervaringen gedeeld. Ontroerende momenten waren er ook. Iedereen ontzettend bedankt voor hun betrokkenheid en steun aan de Texelrunners.
Blijf de Texelrunners volgen, ook tijdens de rust. Zeker de moeite waard!
